Op zondag 14 september 2025 organiseerde de Partij van de Arbeid Amsterdam Oost een Buurtbivak rond het Muiderpoortstation. De bedoeling van zo’n Buurtbivak is om als politieke partij de buurt beter te leren kennen en ideeën op te halen voor wat er beter kan. Als onderdeel van deze activiteit wandelde ik met een fijn groepje mensen door een stukje Joodse geschiedenis in de Dapperbuurt.

De wandeling begon op het Oosterspoorplein bij het oorlogsmonument. Hier hield ik een korte voordracht over hoe tijdens de Tweede Wereldoorlog 11.000 Joden via het Muiderpoortstation naar kamp Westerbork werden gedeporteerd en van daaruit naar de vernietigingskampen in Oost Europa. Van stadsbestuurders tot ambtenaren werd hieraan actief meegewerkt met de Duitse bezetter. De wandeling ging vanaf het Muiderpoortstation door de Pontanusstraat langs het spoor en dan via de Wagenaarstraat naar de Commellinstraat en eindigde daar bij nummer 16 waar tot 1936 de voormalige sjoel, een kleine verenigingssynagoge was gevestigd.

Op de hoek Dapperstraat-Wagenaarstraat vertelde Sara de Vries, als nazaat van een Holocaustoverlevende, het verhaal over haar vader Max de Vries.

Op de foto zijn te zien: Sara de Vries-Polak, Aron de Vries, Marcus (roepnaam Max) de Vries, Salomon de Vries. Van dit gezin is Max de enige overlevende van de Holocaust. De foto is afkomstig uit het privéarchief van Sara de Vries (dochter van Max de Vries)

Max de Vries stond 27 jaar op de Dapperstraat tegenover nummer 36, hoek Dapperstraat-Wagenaarstraat.

Voor de oorlog werkte hij als filiaalmanager in bedrijfskledingwinkel Nevama in de Eerste Van Swindenstraat, naast Theater van Swinden (buurtbioscoop). In het gebouw waar de bioscoop zat, is nu een filiaal van Zeeman gevestigd.

De foto is genomen ergens in de jaren vijftig en is afkomstig uit het privéarchief van Sara de Vries.